غزل های محبوب من
بهترین و زیباترین غزل ها را در اینجا بخوانید
غزل های محبوب من
بهترین و زیباترین غزل ها را در اینجا بخوانیدبــعــد یک ســـــــال بهار آمده، می بینی که؟
بـــاز تـکــرار به بـــار آمــده، مــــی بینی که؟
سـبـزی سجده ی ما را به لبی سرخ فروخت
عـــقـــل با عشق کنار آمــده، می بینی که؟
آن کــــــه عمری به کمین بود، به دام افتاده
چــشــم آهـــو به شکار آمده، می بینی که؟
حــمـــد هــــم از لــب ســـرخ تو شنیدن دارد
گــــل سرخی به مــزار آمده، می بینی که؟
غــنــچــه ای مـــژده ی پـژمردن خود را آورد
بــعــد یــک ســـــال بهار آمده، می بینی که؟
«فاضل نظری»
گـرچــه چون موج مرا شوقِ ز خود رستن بود
مـــوج مــــوجِ دل من تـشـنـه ی پـیوستن بود
یـــک دم آرام نــدیـــــدم دل خود را همه عمر
بسکه هـر لحظه ، به صد حــــادثه آبستن بود
خــــواستم از تو به غیر از تــــــو نخواهم ، امّا
خــــواستن ها هــمـــــه موقوفِ توانستن بود
کـــاش از روز ازل هــیــچ نـمـیـدانـــسـتــــــم
کــــــــه سـقـوطِ ابــدم در پـــــی دانستن بود
چـــشـــم تـــا بـــاز کنم فرصت دیـــدار گذشت
هـــــمه ی طول سفر یک چمدان بستن بود ...
«قیصر امین پور»
تــــو را می بینم و گم می کنم ایـنـجـــا هیاهو را
کــــه از رو میبرد چـشـمـــان تو چشمان آهــو را
هـمـــــه از بوی خوش یاد نگار خویش می افتند
مـــن از بوی تو یادآور شدم گــلهـای خـوشـبو را
عزا و عید را یکجا،به مـــــــــــــــاه چهره ات دیدم
که روی تو ربـیـع الاول و مــــــــــــوی تو عاشورا
کـــدامین پهنه خورشیدی چو پـیـشانی تو دارد؟
کـــــــــدامین کـــوه دارد اقتدار آن دو ابرو را؟
چـــرا اینقدر زیبایی ؟ چه سحری کرده ای بانو؟
کـــــه از رو برده ای با چشمهایت رمل و جادو را
«علی رکن الدین»
غـــــزل می‌ریزد از چـشــــمان آهــویی که من دارم
غـــــزل می‌ریزد از چـشــــمان آهــویی که من دارم
به چـیـــن گــیـسویش مُشکِ غــــــزالان ِ خُـتن دارم
چــنـان بی‌تابی‌ام را در تب و تاب است هر شب تب
کــــــه بالاپوشــی از آتش بــه جای پیـــرهن دارم
بــهــای بوســه‌اش را نـــقــــدِ جــان می‌آورم بـر لب
در آن شــــــب‌ها که تنها جان شیرین را به تن دارم
به قـــول "منزوی" زن‌هـا شکـــوه و روح می‌بخشند
تـو را چون خون به رگ‌هایم و چون جان در بدن دارم
تــــو بی‌شـــک مهربان‌تر هـسـتــــی و بسیار زیباتر
از آن تـــعـــریــــــف زیبایـــی که از مـفـهـوم زن دارم
غـــــــزل هایم بلاگـــردان ایــــن یک بیتِ "حافظ" باد
کــه هر چه هست از آن شیرازی شیرین‌سخن دارم
"مــــرا در خانه سروی هست کاندر ســـــایه‌ی قدش
فــــــــــراغ از سرو بُستانــی و شمشاد چمــن دارم"
«بهمن صباغ زاده»
از بـــاغ مـــی بـرنـد چـراغــانی ات کـنـنـــد
از بـــاغ مـــی بـرنـد چـراغــانی ات کـنـنـــد
تا کــــــاج جشن های زمـسـتــانی ات کنند
پـــوشانده اند صـــبـــــــــح تو را ابرهای تار
تنها به این بــهـــــانه کـه بــــارانی ات کنند
یـوسـف! بـه ایــن رها شدن از چاه دل مبند
ایـــن بار می برند کـه زنــدانــــــی ات کنـند
ای گـل گمان مکن به شب جشن می روی
شاید به خــــــــاک مرده ای ارزانی ات کنند
یک نقطه بیش فرق رحـیـم و رجـیـم نیست
از نـقـطـه ای بترس کــــه شیطانی ات کنند
گاهی بــهــانه ای است که قربانی ات کنند
«فاضل نظری»
آواز عاشقانه ما در گلو شکست
آواز عــاشـقـــانــه مــــــــا در گلـو شکست
حـق با سـکـوت بود، صــــدا در گلو شکست
دیـگـــر دلـــم هــوای سرودن نمی کـــــــند
تـنـهـا بـهــــــــانـه دل مـــــا در گلو شکست
ســـربـسـتـه ماند بغض گره خـــورده در دلم
آن گـریــه های عقده گشــــا در گلو شکست
ای داد، کـس بــــه داغ دل بـــــــــاغ دل نداد
ای وای، هـــای هـــــای عزا در گلو شکست
آن روزهای خــــوب که دیــدیــم، خـــواب بود
خـــوابــــــم پرید و خاطره ها در گلو شکست
"بادا" مـبــاد گـشت و "مبادا" بـه بـــــــاد رفت
"آیا" ز یــــاد رفت و "چرا" در گلـــــــو شکست
فــرصــت گذشت و حرف دلـــم نـاتــمام ماند
نفرین و آفــــــرین و دعـــــا در گـلـو شکست
بـغــضـم امان نداد و خدا....در گــلـو شکست
«قیصر امین پور»
مباش آرام حتی گر نشان از گردبادی نیست
مـبــاش آرام حـتـی گـــــر نشان از گردبادی نیست
به این صحرا که من می آیم از آن اعتمادی نیست
بـه دنـبــــــال چه میگردند مردم در شـبـسـتـان ها
در ایـــن مسجد که من دیدم چراغ اعتقادی نیست
نــه تـنـهـــــا غم سلامت باد گفتن های مستان هم
گواهی میدهند دنـیـای ما دنیای شــــــــادی نیست
چـــــرا بی عشق سر برسـجــــده ی تسلیم بگذارم
نـمـیـخوانم نمازی را که در آن از تــــــــو یادی نیست
کــنـــار بـسـتـرم بـنـشین و دستم را بگیر ای عشق
بـــرای آخــــریــــن سوگندها وقـــت زیــــادی نیست
مـــرا با چشم های بسته از پـــــل بگذران ای دوست
تــــو وقـتـی با منی دیگر مرا بیم معـــــــــادی نیست
«فاضل نظری»
بوی بهار می شنوم از صدای تو
بــوی بـهــــــــار مـی شـنــوم از صدای تو
نـازک تـر از گــــل است گل ِ گونه های تـو
ای در طــنـیـــن نـبـض تــو آهنگ قلب من
ای بــوی هــر چــه گـــــل نفس آشنای تو
ای صـــــورت تـــو آیــه و آیـــیـــنـــه خـــدا
حـقــــا کــــه هـیـچ نـقـص ندارد خـــدای تو
صـــد کــکشان ستاره و هفت آسمان حریر
آورده ام کـــه فــــــرش کـنـم زیـــر پای تو
رنــــگــیـــن کـمـــــانی از نخ باران تنیده ام
تـــا تـــاب هـفـت رنــــگ بـبـنـــــدم برای تو
چــــیـزی عـزیـزتـر ز تـمـــــــــــام دلم نبود
ای پــــاره ی دلـــــــم، که بریزم به پای تو
امـــروز تـکـیـه گـــاه تو آغــــوش گرم من
فـــردا عـصـای خستگی ام شانه هـای تو
در خـــاک هـــم دلــم به هـوای تو می تپد
چـیـــزی کـم از بهشت ندارد هـــــــوای تو
هـمـبـازیــــــان خواب تــــو خیل فرشتگان
آواز آســمــانی شــــان لــای لـــای تـــــو
بـــگــذار بـا تو عالـــم خــود را عوض کنـم:
یـک لحظه تو به جای من و مـن به جای تو
این حـــال و عالمی که تو داری، برای من
دار و نــــدار و جـــــــــان و دل من برای تو
«قیصر امین پور»
خوشا به حال دل بی شکیب بعضی ها
خـوشـا بـه حـال دل بــی شـکـیـب بعضی ها
هــــزار غـبـطـه بـه حــــال عجیب بعضی ها
قنوت وتــر ...سحر ...در جوار«شش گوشه»
طـبـیــب حــــاذق درد غـریــــــب بعضی ها!
نــصـیــب همچو منی؛ مهر تربت و حسرت!
بــرات کرب و بلا، هی ...نصیب بعضی ها ...
دلـــم شـکـســتـــه خــــدایا! مرا اجابت کن
بـــه حـــق حـرمـــــت امن یجیب بعضی ها
بـــه هـمـنـشـیـنـی پـاکـــــــــان کربلا رفته
گــرفـتـه دامن من، بوی سیب بعضی ها...
«فاطمه معین زاده»
برای امام هادی علیه السلام
تقدیم به امام هادی علیه السلام:
آقا از این که این همه تنها شدی ببخش
از ایـن که خـرج مردم دنیا شدی ببخش
مـظـلومی مقام تو تقصیر دشمن است
امـا غـریـب بـیـن احبّا شدی ببخش
تا قـبـل از این برای تو کاری نکرده ایم
مـظـلوم بی وفـا شدن ما شدی ببخش
تـقصـیر ماست حُرمتتان را شکسته اند
زخــمـی بـی تـفاوتی ما شدی ببخش
«حسین رستمی»