غزل های محبوب من
بهترین و زیباترین غزل ها را در اینجا بخوانید
غزل های محبوب من
بهترین و زیباترین غزل ها را در اینجا بخوانیدطـــلـــوع می کند آن آفــــــــتــــــاب پـنـهانی
طـــلـــوع می کند آن آفــــــــتــــــاب پـنـهانی
ز ســـمــــت مـشـرق جــغــرافیای عـــرفانی
دوباره پلک دلم می پرد ، نشانه ی چیست؟
شــنــیــده ام که می آید کـسـی به مهمانی
کــســی که سـبـزتــر است از هـــزاربار بهار
کــسی شگفت ، کسی آنچنان که می دانی
کـــسی که نقطه ی آغـاز هرچه پرواز است
تـــویــی کـه در سفر عـــشـــــق خطّ پایانی
تــویی بهانه ی آن ابـــرهـــا که می گــریـند
بیـا که صـــــاف شود این هــــــوای بـارانی
تـــــو از حــــوالــــی اقـلـیـــم هـــرکجا آباد
بــیــا که می رود این شــهــر رو به ویرانی
کــنــار نام تو لنگر گرفت کــشــتـی عشق
بـیــا که یاد تو آرامــشــــی است طوفانی
«قیصر امین پور»
بــــــــــاران گرفت نیزه و قصد مصاف کرد
بــــــــــاران گرفت نیزه و قصد مصاف کرد
آتـــش نشست و خنجر خود را غلاف کرد
گویی که آسمان سر نطقی فصیح داشت
با رعــــد سرفه‌های گران‌سینه صاف کرد
تــا راز عـشـق ما به تــمـــامی بیان شود
بـــا آب دیـــده آتــش دل ائــتـــلاف کــــرد
جـــــــایی دگر برای عـبـادت نیافت عشق
آمــــد به گــــرد طایفه‌ی مــــا طواف کرد
اشـراق هر چه گشت ضریحی دگر نیافت
در گــــــوشه‌ای ز مسجد دل اعتکاف کرد
تـقـصیر عــشـق بود که خون کرد بیشمار
بـــاید بـه بی‌گناهی «دل» اعـتـــراف کرد
«قیصر امین پور»
گـــفتی : غزل بگو ! چه بگویم ؟ مجال کو ؟
گـــفتی : غزل بگو ! چه بگویم ؟ مجال کو ؟
شیرین من ، برای غــــزل شور و حال کو ؟
پـــر می زند دلم به هــــــوای غـزل ، ولی
گـیــرم هـــــوای پر زدنم هست ، بال کو ؟
گــیــرم به فــــــــال نیک بگیرم بــهــــار را
چــشـــم و دلــــی برای تماشا و فال کو ؟
تــقــویم چــارفـصل دلـــــــــم را ورق زدم
آن برگـــــهای ســبـــز ِ سرآغاز سال کو ؟
رفــتــیـم و پرسش دل مـــا بی جواب ماند
حـــــال سوال و حوصله ی قیل و قال کو ؟
«قیصر امین پور»
گـرچــه چون موج مرا شوقِ ز خود رستن بود
مـــوج مــــوجِ دل من تـشـنـه ی پـیوستن بود
یـــک دم آرام نــدیـــــدم دل خود را همه عمر
بسکه هـر لحظه ، به صد حــــادثه آبستن بود
خــــواستم از تو به غیر از تــــــو نخواهم ، امّا
خــــواستن ها هــمـــــه موقوفِ توانستن بود
کـــاش از روز ازل هــیــچ نـمـیـدانـــسـتــــــم
کــــــــه سـقـوطِ ابــدم در پـــــی دانستن بود
چـــشـــم تـــا بـــاز کنم فرصت دیـــدار گذشت
هـــــمه ی طول سفر یک چمدان بستن بود ...
«قیصر امین پور»
آواز عاشقانه ما در گلو شکست
آواز عــاشـقـــانــه مــــــــا در گلـو شکست
حـق با سـکـوت بود، صــــدا در گلو شکست
دیـگـــر دلـــم هــوای سرودن نمی کـــــــند
تـنـهـا بـهــــــــانـه دل مـــــا در گلو شکست
ســـربـسـتـه ماند بغض گره خـــورده در دلم
آن گـریــه های عقده گشــــا در گلو شکست
ای داد، کـس بــــه داغ دل بـــــــــاغ دل نداد
ای وای، هـــای هـــــای عزا در گلو شکست
آن روزهای خــــوب که دیــدیــم، خـــواب بود
خـــوابــــــم پرید و خاطره ها در گلو شکست
"بادا" مـبــاد گـشت و "مبادا" بـه بـــــــاد رفت
"آیا" ز یــــاد رفت و "چرا" در گلـــــــو شکست
فــرصــت گذشت و حرف دلـــم نـاتــمام ماند
نفرین و آفــــــرین و دعـــــا در گـلـو شکست
بـغــضـم امان نداد و خدا....در گــلـو شکست
«قیصر امین پور»
بوی بهار می شنوم از صدای تو
بــوی بـهــــــــار مـی شـنــوم از صدای تو
نـازک تـر از گــــل است گل ِ گونه های تـو
ای در طــنـیـــن نـبـض تــو آهنگ قلب من
ای بــوی هــر چــه گـــــل نفس آشنای تو
ای صـــــورت تـــو آیــه و آیـــیـــنـــه خـــدا
حـقــــا کــــه هـیـچ نـقـص ندارد خـــدای تو
صـــد کــکشان ستاره و هفت آسمان حریر
آورده ام کـــه فــــــرش کـنـم زیـــر پای تو
رنــــگــیـــن کـمـــــانی از نخ باران تنیده ام
تـــا تـــاب هـفـت رنــــگ بـبـنـــــدم برای تو
چــــیـزی عـزیـزتـر ز تـمـــــــــــام دلم نبود
ای پــــاره ی دلـــــــم، که بریزم به پای تو
امـــروز تـکـیـه گـــاه تو آغــــوش گرم من
فـــردا عـصـای خستگی ام شانه هـای تو
در خـــاک هـــم دلــم به هـوای تو می تپد
چـیـــزی کـم از بهشت ندارد هـــــــوای تو
هـمـبـازیــــــان خواب تــــو خیل فرشتگان
آواز آســمــانی شــــان لــای لـــای تـــــو
بـــگــذار بـا تو عالـــم خــود را عوض کنـم:
یـک لحظه تو به جای من و مـن به جای تو
این حـــال و عالمی که تو داری، برای من
دار و نــــدار و جـــــــــان و دل من برای تو
«قیصر امین پور»
یک کلبه خراب و کمی پنجره
یــــک ذره آفــتــاب و کـــمی پـنجره
ای کاش جای این همه دیوار و سنگ
آیــیـنـه بـــود و آب و کـــــمی پنجره
در ایــن ســیــاه چال سراسر سوال
چـشـم و دلـی مـجـاب و کمی پنجره
بـویی ز نان و گـل به همه می رسید
بــا بــرگــی از کـتـــاب و کمی پنجره
مـوسیـقی سکوت شب و بوی سیب
یـک قـطـعـه شعر ناب و کمی پنجره
«قیصر امین پور»